Iktatuur – Leven in de eeuw van zelfoverschatting

is een serie verhalen en korte essays die in delen op deze plaats zullen worden gepubliceerd. Centraal staat het verlies van zelfkennis in de postmoderne samenleving. Waar mensen zelf het brandpunt van hun moraal, gedachten en overwegingen zijn geworden, is ons, paradoxaal genoeg, het zicht op wie we zijn ontnomen, doordat we het vermogen om naar buiten te kijken, om buiten onszelf te rekenen zijn verloren, en we onze eigen maat niet meer kunnen nemen. De zelfoverschatting die het gevolg is, is een overwaardering van ons eigen kunnen, van ons vermogen, van dat waartoe we in staat zijn, en een overwaardering van onze moraal, de mate waarin we het goede kennen en ertoe in staat zijn haar te doen. Zo zijn we niet alleen het centrale punt in ons eigen leven, maar allen heersers van ons eigen stelsel, onze eigen iktatuur.

Die overschatting heeft echte gevolgen, in hoe we met elkaar omgaan, hoe we ons organiseren, maar ook hoe de overheid is ingericht en zich tegenover burgers opstelt. Daarover gaat deze serie.

De essays en verhalen in deze serie zijn geen filosofische verhandelingen. Het is niet mijn ambitie een mensbeeld neer te zetten als ankerpunt, maar om een onevenwichtig zelfbeeld te laten zien, en de consequenties daarvan in ons maatschappelijk leven, in de politiek en het landsbestuur.

Reacties zijn welkom: contact